Świątynia Nieba
To miejsce, w którym cesarzowie dynastii Ming i Qing oddawali cześć niebu i modlili się o udane zbiory. Została ona wybudowana w 15 wieku za panowania cesarza Yongle (1420) z dynastii Ming. Dodać należy, że była stale rekonstruowana i rozbudowywana. Zabiegi te zostały zakończone za panowania cesarza Qianlong z dynastii Qing. Świątynia Nieba jest największym i jednym z najlepiej zachowanych obiektów sakralnych na świecie. Polożona blisko centrum Pekinu zajmuje obszar 273 hektarów. W południowej części znajduje się Okrągły Ołtarz używany do oddawania czci niebu w okresie przesilenia zimowego. Z kolei w północnej części znajduje się pawilon modlitwy o urodzaj. Tam cesarz modlił się 10 dnia, pierwszego miesiąca wiosny. Pawilon ten wykonany został w całości z drewna (bez użycia gwoździ). Jest on zakończony potrójnym dachem wykonanym z niebieskiej dachówki (kolorem dominującym w całym kompleksie jest niebieski - jako kolor symbolizujący niebo). Sklepienie podtrzymywane jest przez 28 zdobionych kolumn. Z czterech stron świata znajdują się cztery tzw. smocze kolumny symbilizujące pory roku. Pozostałe 24 kolumny symbolizują miesiące i godziny.
W 1918 roku kompleks sakralny - Świątynia Nieba został udostępniony dla mieszkańców jako park. W marcu 1961 roku został wpisany na listę chronionych obiektów sakralnych. 2 grudnia 1998 roku cała świątynia została wpisana na listę światowego dziedzictwa narodowego UNESCO. Z kolei w 2001 roku Ministerstwo Infrastruktury uznało Świątynię Nieba jako atrakcję turystyczną kategorii AAAA.
Krzysztof Brzozowski
Fot. 1. Krzysztof Brzozowski przed pawilonem modlitwy o urodzaj.
Fot. 2. Dach pawilonu modlitwy o urodzaj.
Fot. 3. Kompleks Świątynia Nieba to park, w którym między innymi można spotkać ludzi ćwiczących taichi.
Fot. 4. Krzysztof Brzozowski przed cesarskim pawilonem nieba. Tutaj cesarz palił kadzidła dzień przed ceremonią w pawilonie modlitwy o urodzaj.