Shaolin Kung Fu

I Mistrzostwa Europy Wushu w stylach południowych

Kraków 10-13 grudnia 2015

Wushu – chińska sztuka walki, rozpowszechniona na zachodzie jako kung fu. Jej korzeni upatruje się w walkach ludzi pierwotnych. Walki między plemienne, o pożywienie lub polowania wymuszały opracowywanie coraz to nowych strategii. Pomimo tego, że walka towarzyszyła człowiekowi niemal od jego początków, za początek systematyzacji wushu uważa się przybycie do klasztoru Shaolin hinduskiego mnicha imieniem Bodhidharma. Wprowadzane przez niego praktyki buddyzmu polegały na długotrwałej medytacji w pozycji siedzącej. Odrętwiali mnisi często zasypiali dlatego też Bodhidharma wprowadził zestawy ćwiczeń fizycznych. Takie były początki obecnego kung fu/wushu.

Zważywszy na fakt, że chińskie sztuki walki liczą sobie około 1500 lat zastanawiające jest, że ich popularność jest mniejsza niż karate czy MMA. Prawdą jest również, że większość sztuk walki jest modyfikacją chińskiego wushu.

Kolejny problem, który nie został do końca wyjaśniony związany jest z terminologią. Kung fu czy wushu? W wielu publikacjach traktujących o chińskich sztukach walki terminy te używane są zamiennie lub równocześnie. Przez pewien czas tradycyjne chińskie sztuki walki nazywano kung fu, natomiast odmianę sportową – wushu. Wyjaśniając problem terminologiczny należy zastanowić się nad znaczeniem poszczególnych zwrotów. Otóż kung fu oznacza ciężką pracę, jaką należy wykonać dążąc do określonego celu. Jakby nie było opanowanie sztuki walki wiąże się z bardzo dużym nakładem pracy, wytrwałości i cierpliwości. Wushu to dosłownie sztuka walki. Zatem rozróżniamy xiandai lub jingsai wushu (współczesne lub sportowe wushu) oraz na chuantong lub minjian wushu (tradycyjne lub ludowe wushu). To drugie podzielić można na północne i południowe, w zależności od miejsce powstania (po północnej lub południowej stronie Huang He – Żółtej Rzeki).

To właśnie w południowych stylach tradycyjnego wushu w Krakowie rozegrano historyczne I Mistrzostwa Europy. Pełna nazwa zawodów to 1st European Cailifo and Hongjia Cup Championships. Były to pilotażowe zawody. Cieszyły się one wystarczającym zainteresowaniem, jak również organizatorzy dołożyli wszelkich starań aby impreza odniosła sukces. Już w trakcie trwania zawodów zapadła decyzja Europejskiej Federacji Wushu o organizacji następnej edycji również w Krakowie. Będzie to kolejna możliwość do rywalizacji obok rozgrywanych już Mistrzostw Świata oraz Mistrzostw Europy Wushu.

Wspomniane zawody odbyły się w dniach 10-13 grudnia 2015 roku w krakowskim Ośrodku Przygotowań Olimpijskich „Kolna”. W rywalizacji wzięły udział reprezentacje następujących krajów: Estonia, Grecja, Hiszpania, Łotwa, Niemcy, Portugalia, Rosja, Rumunia oraz liczna drużyna z Polski. Konkurencje form zarówno ręcznych jak i z bronią podzielone były na trzy główne kategorie: Choy Lee Fut, Hung Gar i inne style południowe. Gdyńską Sekcję Shaolin Kung Fu reprezentował Maksymilian Murszewski, który wystartował w konkurencji formy ręcznych. Dynamiczne wykonanie formy Pao Long Quan (Pięść Lamparta i Smoka) dało mu złoty medal. Jest to kolejny nasz wkład w historię polskiego Wushu. Organizacja zawodów jak przystało na ich rangę była niemal wzorowa. Wszystkie elementy były bardzo dopracowane. Zaczynając od uroczystego przedstawienia zawodników oraz sędziów (jako sędzia Europejskiej Federacji Wushu byłem członkiem komisji sędziowskiej z ramienia Polskiego Związku Wushu), a skończywszy na dekoracjach medalistów. Podczas nagradzania nieodzownym elementem jest odgrywanie hymnu narodowego kraju, z którego pochodzi złoty medalista. My mieliśmy okazję wysłuchać Mazurka Dąbrowskiego, który „załatwił” nam Maks. Były to chwile, które ja jako trener, zawodnik i reprezentant Polski, jak również nasz „złoty chłopak” i jego rodzice zapamiętamy na długo.


Na zdjęciu:
Haojun Zhuo - członek komitetu technicznego IWuF oraz sędzia główny zawodów, Maksymilian Murszewski, trener Krzysztof Brzozowski

Krzysztof Brzozowski

Wróć do spisu relacji